ผ่านไป 10 ปี เวลาช่างเดินไวนัก [ 16.12.2011 ]

วันนั้น… เรายังเรียนที่วิทยาลัยอาชีวะฯ ภูเก็ต

ขณะที่ขับรถมอเตอร์ไซต์กลับบ้าน ก็ใกล้จะผ่าน “โรงเรียนบ้านสะปำ “มงคลวิทยา” โรงเรียนที่เราจบ ม.ต้นมา …

เรานึกถึงคุณครูที่น่ากลัวที่สุด แต่เรากลับรักและสนิทที่สุด

คุณครูลัดดาวัลย์

คุณครูฝ่ายปกครองที่คอยถือไม้หวาย ที่นักเรียนทุกคนในโรงเรียนต่างก็กลัว ไม่กลเราเข้าใกล้

คุณครูสอนภาษาไทย ที่ทำให้เราชอบเรียนภาษาไทย

ผ่านมาแล้วสิบปี ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้

คุณครูสบายดีไหมหนา?