ผ่านไป 10 ปี เวลาช่างเดินไวนัก [ 16.12.2011 ]
วันนั้น… เรายังเรียนที่วิทยาลัยอาชีวะฯ ภูเก็ต
ขณะที่ขับรถมอเตอร์ไซต์กลับบ้าน ก็ใกล้จะผ่าน “โรงเรียนบ้านสะปำ “มงคลวิทยา” โรงเรียนที่เราจบ ม.ต้นมา …
เรานึกถึงคุณครูที่น่ากลัวที่สุด แต่เรากลับรักและสนิทที่สุด
คุณครูลัดดาวัลย์
คุณครูฝ่ายปกครองที่คอยถือไม้หวาย ที่นักเรียนทุกคนในโรงเรียนต่างก็กลัว ไม่กลเราเข้าใกล้
คุณครูสอนภาษาไทย ที่ทำให้เราชอบเรียนภาษาไทย
ผ่านมาแล้วสิบปี ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้
คุณครูสบายดีไหมหนา?
Tanya's journey 